«این دستِ بی‌صدا» چهارمین دفتر از غزل‌های مدرن حسین صفا است که می‌توان گفت شکل تکمیل‌شده‌ی غزلی‌ست که صفا در سه مجموعه غزل ِ پیشین خود ارائه کرده‌است.

در بخشی از یکی از غزل‌های مجموعه‌ی «این دست بی‌صدا» آمده است:

…

صحن خلسه است زندگی

صحن خلسه با هزار در

من که اینچنین مشرّفم

کاروان قرص‌های من

هر نفس هزار نوبت از

هر هزار در گذشته است

خوش به حال من که ساکتم

مثل عکس رودخانه‌ها؛

خوش به حال من که دست و رو

با خیال من نَشُسته است

از کنار آب‌های من

عابری اگر گذشته است

خوش به حال من که زنده‌ام

خوش به حال من که رفته‌ام

خوش به حال من که می‌روم؛

خوش به حال من که سال‌هاست

آنچه در گذشته بوده‌ام

در گذشته درگذشته است