نوعی بازیِ‌ سبک خانوادگی مناسب برای 2 تا 5 نفر است که در آن بازیکنان در نقش استادکاران سفالگری، برای پخت ظروف سفارش داده شده در بازار با یکدیگر رقابت می کنند.

ایران در آغاز دوره ی اسلامی شاهد تحولات فرهنگی گسترده ای بود. یکی از این تحولات کنار گذاشتن ظروف فلزی و روی آوردن به استفاده ی گسترده از ظروف سفالی در زمینه های مختلف زندگی بود.
این دوره عرصه ی پیدایش نمونه ای عالی از ترکیب هنر و کاربرد بود که در آن خاک در قالب ظروف سفالی تا حد اثری هنری تعالی می یافت. در بازی سفالگر بازیکنان در نقش استادکاران سفالگری برای پخت ظروف سفارش داده شده در بازار با یکدیگر رقابت می کنند. آن ها شاگردان خود را به ناحیه های مختلف می فرستند تا مواد مورد نیاز ظرف های سفارش داده شده را جمع آوری کنند و زودتر از سایر بازیکنان ظرف ها را بپزند. بازیکنی که بتواند پیش از دیگران یک ظرف را کامل کند، کارت آن را برمی دارد و امتیاز آن را به دست می آورد. با رسیدن مجموع امتیازات یک بازیکن به عدد ۲۰ ، بازی به پایان می رسد. بازیکنی که بیشترین امتیاز را به دست بیاورد، برنده ی این بازی خواهد بود