اثری است از روبرتو سانتیاگو به تصویرگری انریکه لورنسو، ترجمه سعید متین و چاپ انتشارات هوپا. داستانی از تیم فوتبال نونهالان سوتوآلتو که در روزهای حساسی به سر می برد و برای منحل نشدن و ادامه بازی ها نیاز دارد که حتما یک بازی را ببرد در غیر اینصورت تیم از بین می رود و چیز دیگری جای آن می گیرد، مثلا ممکن است مدرسه به جای تیم فوتبال یک گروه موسیقی تشکیل دهد. داستان از زمان زدن مهم ترین پنالتی تاریخ تیم آغاز می شود، از هنگامی که برای بچه ها و تیم اتفاقاتی باور نکردنی و عجیب و غریب افتاده است…
ته جدولی ها روندی جذاب و متنی خواندنی دارد با تصاویری که جذابیتش را دو چندان می کنند و برای تصویرسازی بهتر ماجرا کارآمدند.
گزیده ای از کتاب
برای اولین بار انگار یک تیم واقعی بودیم.
بعد از هر حمله، همه مثل دیوانه ها می دویدیم عقب. همه هم زمان برای توپ می جنگیدیم…
آلیسیا با دمش گردو می شکست و به نظر می رسید خیلی راضی است.
مارلین همه اش داد می زد: «بدو، بدو، بدو! غمبرک یارگیری کن! بجنب تومئو! تکان بخور پسر!»
مشخص بود کاپیتان تیم است.
و کل نیمه اول به همین منوال گذشت.
آن ها حمله می کردند.
و ما به خوبی دفاع می کردیم.
چند تا ضد حمله ی تمرین شده ی تروتمیز هم کردیم.
تا دقیقه ی 28 اوضاع همین بود، یعنی تا زمانی که فقط دو دقیقه به استراحت بین دو نیمه مانده بود.
و توی همین دقیقه همه چیز عوض شد.
دقیقه ی 28.